Η 19 Μαΐου αποτελεί “Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο”. Καθιερώθηκε το 1994 με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων και αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923.
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα και οι πορείες θανάτου στην έρημο. Εξαιτίας των διωγμών υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους από 100 έως 350 χιλιάδες άτομα. Οι επιζώντες κατέφυγαν στη Ρωσία και, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες εις βάρος και άλλων πληθυσμών, όπως των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Το “G” είναι το πρώτο γράμμα της αγγλικής λέξης Genocide (γενοκτονία) και αποτέλεσε το λογότυπο της “Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο”.
Το ημικύκλιο του γράμματος “G” μορφοποιείται από ανθρώπινες φιγούρες, οι οποίες συγκροτούν μία πορεία συμβολίζοντας τις πορείες των εκτοπισμένων Ελλήνων του Πόντου.
Ταυτόχρονα, η πορεία και τα επιλεγμένα σύμβολα εντός αυτής μαρτυρούν την ιστορική διαδρομή των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι έρχονται από μακριά, όχι μόνον χωρικά αλλά και χρονικά, διανύοντας μία πορεία και συνθέτοντας πολιτισμό: ο Ιωνικός Κίονας, η Παναγία Σουμελά, το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας και η λύρα συνυπάρχουν μέσα στο λογότυπο.
Στην απόληξη της πορείας και του “G” υπάρχει ένα μπουκέτο κίτρινα λουλούδια πού είναι τα αμάραντα, το φυτό που δεν μαραίνεται, και συμβολίζουν την επιβίωση κι αναγέννηση των Ποντίων.
