Αφορμή για την συνέντευξή μας με τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο, Μιχάλη Καφαντάρη, στάθηκε η κυκλοφορία του τραγουδιού «Η Τσακίστρα», ένα τραγούδι που είναι μέρος του soundtrack της ταινίας, «Behind the sins».
Απόγευμα Σαββάτου λοιπόν μεταξύ μιας παγωμένης Στοκχόλμης και μιας κρύας Αθήνας, κάναμε την συνέντευξη με έναν άνθρωπο με γνώσεις και έναν συγκροτημένο λόγο, που οδηγός του είναι η αλήθεια, ο οποίος μας ταξίδεψε στο χώρο του κινηματογράφου αλλά και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι εργάζονται στον τομέα αυτό ειδικά στην Ελλάδα.
Φυσικά η πρώτη ερώτηση δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από την ιστορία του τραγουδιού και σε τι αναφέρεται. Ομολογώ πως η λέξη Τσακίστρα μου ήταν εντελώς άγνωστη, και ομολογώ πως η προέλευσή της και η σημασία της με εξέπληξαν θετικά.
Nea2day.com Μιχάλη καλησπέρα από Στοκχόλμη καλώς ήρθες στο περιοδικό μας θέλω να μας πεις δύο λόγια για την «Τσακίστρα»
Μιχάλης Καφαντάρης Καλησπέρα από την Αθήνα, καλώς σας βρήκα, «Η Τσακίστρα» λοιπόν είναι ένα τραγούδι σε ερμηνεία Κλεονίκης Δεμίρη, μουσική Νίκου Πλατύραχου, και σε στίχους δικούς μου. Το τραγούδι αποτελεί μέρος του σάουντρακ της ταινίας «Behind the sins» σε σκηνοθεσία επίσης δική μου. «Η Τσακίστρα», σαν λέξη, προέρχεται από την πόλη της Σμύρνης, και την μάθαμε όταν το σμυρνέϊκο ιδίωμα έφτασε με τους πρόσφυγες, μοιραία,στην Ελλάδα μετά την Καταστροφή το 1922. “Τσακίστρα” είναι η ανύπαντρη νεαρή κοπέλα, που τσακίζει την μέση της όταν προχωράει, η τσαχπίνα ας πούμε, που ταυτόχρονα τσακίζει και καρδιές. Αντίστοιχα τις ώριμες, όμορφες γυναίκες, τις έλεγαν “πασόρες”.
Nea2day.com Άκουσα τους στίχους, η αλήθεια είναι ότι μου άρεσαν πάρα πολύ, και η φωνή της Κλεονίκης είναι ως συνήθως μαγική, μίλησέ μας λίγο για εκείνη την εποχή, ποιά είναι η αφορμή που γράφτηκε αυτό το τραγούδι.
Μιχάλης Καφαντάρης Το σενάριο της ταινίας BEHIND THE SINS, αποτελείται από τρεις ιστορίες,που εκτυλίσσονται σε τρεις διαφορετικές εποχές και έχουν ως κοινό τόπο την περιοχή της Δραπετσώνας. Στην πρώτη ιστορία που εκτυλίσσεται στον Μεσοπολέμο, είναι μια έρημη έκταση, στην άκρη του λιμανιού, κακόφημη, λόγω της ύπαρξης των Βούρλων, του γνωστού Δημόσιου Πορνείου- στρατοπέδου, όπου μέσα έκλειναν συστηματικά τις ιερόδουλες, ώστε να βρίσκονται μακριά από τα μάτια της κοινωνίας. Με την Καταστροφή του ΄22, ξαφνικά το μέρος θα κατοικηθεί και θα μπει στον χάρτη σαν συνοικία-γκέτο-παραγκούπολη, από Μικρασιάτες πρόσφυγες, στην πλειοψηφία του γυναίκες, που θα αρχίσουν την ζωή τους ξανά, σε άθλιες συνθήκες, κολλητά στους οίκους ανοχής και τον κόσμο του περιθωρίου. Με καταγωγή από ένας ανώτερο πολιτισμικά κόσμο, και μια πόλη γεμάτη μουσική ( τα πιάνα, σαν ελάχιστο παράδειγμα, που κάηκαν μαζί με τα σπίτια της Σμύρνης υπολογίζονται σε χιλιάδες), δεκάδες σμυρνιές τραγουδίστριες θα εγκαταστήσουν μόνιμα και χωρίς ενοχές πλέον μαζί με τα ήθη και τις συνήθειές τους και το γυναικείο τραγούδι. Λέω “μόνιμα και χωρίς ενοχές” γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή, στον ελλαδικό χώρο, το τραγούδι στα πάλκα, εκτελούταν από άντρες, ή από αλλοδαπές “σαντέζες”, Ιταλίδες,-Γαλλίδες αλλά και μικρασιάτισσες που περιόδευαν στα Βαλκάνια και που θεωρούνταν γυναίκες “χαμηλών ηθών”.
Nea2day.com Μας περιγράφεις τόσο παραστατικά την ταινία μέσα από το τραγούδι, που πραγματικά νομίζω πως μας κεντρίζεις την περιέργεια να την δούμε. Αλήθεια να σε ρωτήσω ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς επαγγελματικά με τον κινηματογράφο, ποιό ήταν αυτό το κίνητρο;
Μιχάλης Καφαντάρης Υπήρξα παιδί της πόλης, άρα και παιδί της Ελληνικής Τηλεόρασης του 80. Έβλεπα ας πούμε μια ταινία ή κάποια παιδική σειρά που μου άρεσε και το πρώτο πράγμα που έκανα μετά, πιστεύοντας με παιδική αφέλεια ότι ήμουν ο μόνος θεατής τους, ήταν να τις διασώσω για να μην ξεχαστούν. Να της κάνω ιστορία, που να μπορώ να την διηγηθώ σε κάποιον, ή απλά σε εμένα όταν θα περάσει ο καιρός. Έτσι τις έστηνα από την αρχή με οποιοδήποτε τρόπο. Γραπτά, σαν κόμιξ, σαν αυτοσχέδια καρτούν, ακόμα και σαν τρισδιάστατες μακέτες. Θυμάμαι την περίπτωση της ΦΡΟΥΤΟΠΙΑΣ, ένα από τα θρυλικά παιδικά προγράμματα της ΕΡΤ-κουκλοθέατρο – που είχε σαν θέμα μια πόλη που ζούσαν φρούτα και λαχανικά. Με είχε συναρπάσει τόσο, που έφτιαξα την πόλη, με ότι είχα βρει, σε μακέτα που έπιανε το μισό μου δωμάτιο και για ήρωες είχα βάλει κανονικά φρούτα και λαχανικά που πάλι αφελώς πίστευα ότι θα μείνουν για πάντα φρέσκα. Αυτή η πόλη χάθηκε άδοξα ‘οπως η Σμύρνη που ανέφερα παραπάνω, όταν μπουκάρισαν η μάνα μου και η γιαγιά μου στο δωμάτιο και τα πέταξαν όλα, γιατί σάπισαν τελικάμ όλα. Για μένα η Τέχνη δεν έχει νόημα εάν δεν έχει ως κεντρικό της θέμα τον άνθρωπο. Αλλιώς είναι σαν να οδηγείς αγωνιστικό αμάξι σε πίστα μίνι γκολφ. Αυτή την πεποίθηση ενίσχυσαν οι σπουδές μου στα εικαστικά και στην σκηνογραφία και μετέπειτα στα κινούμενα σχέδια. Για το σινεμά, που συνδυάζει όλες τις τέχνες,δεν ξέρω αν ήταν για μένα η φυσική κατάληξη όλων των παραπάνω που ανέφερα, ξέρω όμως ότι μόνο με αυτή την δουλειά είμαι πραγματικά ευτυχισμένος αν και πρόκειται για κτηνώδη δουλειά.
Nea2day.com Μιχάλη πάντα είχα το ερώτημα τι είναι τελικά ένας σκηνοθέτης, μπορείς να μας εξηγήσεις με απλά λόγια τι είναι ένας σκηνοθέτης.Ποιά είναι η δουλειά του.
Μιχάλης Καφαντάρης Ο σκηνοθετης κινηματογράφου έχει σαφώς και μια καλλιτεχνική φύση που τον ορίζει και έτσι πρέπει. Το σινεμά όμως είναι 10% τέχνη και 90% μια βαριά τεχνική εργασία κάθετης παραγωγής που παρεμβάλλεται ακριβός εξοπλισμός, ορντινα και εργασιακές συμβάσεις. Την ώρα του γυρίσματος λοιπόν ο σκηνοθετης είναι μέλος συνεργείου, με συγκεντρωμένες αρμοδιότητες, όπως στο καράβι ο Πλοιαρχος είναι μέλος ενός πληρώματος. Η ευθύνη και των δύο είναι να οδηγήσουν το μέσο τους με ασφάλεια μέχρι το τέλος του ταξειδιου, που στην περίπτωση του σκηνοθέτη είναι η ολοκλήρωση της ταινίας. Για να μπορέσει να δουλέψει το συνεργείο για τον σκηνοθέτη, πρέπει να δουλέψει πρώτα ο σκηνοθέτης για όλους. Από το ντεκουπάζ που θα κάνει για να ξέρει ο διευθυντής φωτογραφίας που θα στήσει τα φώτα του, μέχρι τις οδηγιες στησιματος που θα δώσει ωστε να μην εξαντληθει άσκοπα και ο μικρότερος βοηθος παραγωγης. Είναι επίσης αυτός που την επιτυχία την μοιράζεσαι με όλους τους συντελεστές μιας ταινιας, ενώ την αποτυχία την αναλαμβάνει αποκλειστικά μονος του.
Nea2day.com Αλήθεια Μιχάλη, θυμάσαι την πρώτη σου δουλειά?
Μιχάλης Καφαντάρης Φυσικά, φυσικά την θυμάμαι την πρώτη μου δουλειά. ήταν το 1998 για μια ταινία μικρού μήκους.. Εκείνη λοιπόν ήταν η στιγμή που αποφάσισα πως αυτό τελικά ήταν αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου, και πως οτιδήποτε άλλο, όπως τα εικαστικά ή τα κινούμενα σχέδια, από τα οποία προερχόμουν αρχικά, δεν με κάλυπταν. Σαν προσωπικότητα με ενδιαφέρει και με καλύπτει πολύ, ο παράγοντας της ανθρώπινης ομάδας σε μια δουλειά.
Nea2day.com Ποια σκηνοθετική δουλειά που έχεις κάνει μέχρι τώρα θεωρείς πως είναι σταθμός στη ζωή σου ή νομίζεις πως αυτή η σκηνοθετική δουλειά δεν έχει έρθει ακόμη?
Μιχάλης Καφαντάρης Αν και εργάζομαι πολλά χρόνια στις παραγωγες σε διαφορες θέσεις, θα έλεγα πως το έργο μου ως σκηνοθετης είναι πολύ μικρό για να μιλάμε για «σταθμούς». Ούτε καν στάση ΚΤΕΛ σε επαρχιακό δρόμο. Σίγουρα όμως, όταν η ταινία BEHIND THE SINS βγει στο σινεμά και κόψει έστω και ένα εισιτήριο, τότε θα μπορώ να μιλάω για πραγματικό σταθμο. Την ταινία στο μεγαλύτερο μέρος της, την γύρισα πρακτικά άνεργος, επιλέγοντας να μην μένω παράλληλα και άεργος.
Ο τρόπος που γυρίστηκε ήταν τις περισσότερες φορές ο λάθος τρόπος να γυρίζεις μια ταινία, δεν εννοώ τεχνικά, αλλά από άποψη παραγωγής. Γιατί μια ταινία που γυρίζεται χωρίς παραγωγή είναι λάθος εξ ορισμού. Είναι σαν να ξεκινάς οικοδομή χωρίς εργοτάξιο, χρηματοδότηση και ειδικότητες, κάτι που στην περίπτωση της δικιάς μου ταινίας άφησε αναμνήσεις όλων των αποχρώσεων. σε εμένα αλλά και σε 300 ακόμα ανθρώπους που συμμετείχαν. Είναι τρομακτικό συναίσθημα, να ψάχνεις ολομόναχος σε μια άγνωστη περιοχή μέσα στη νύχτα με βροχή για να βρεις location ή το να ξεκινάς με πλοίο για γύρισμα σε νησί και να μην έχεις ιδέα που θα κοιμήσεις τους ηθοποιούς σου ή ακόμα χεορότερα να εμφανίζονται ξαφνικά οι αρχές κσι να κόβουν το γύρισμα με αυτόφορη διαδικασία γιατί βρίσκεσαι σε περιοχή που δεν έχεις άδεια.
Από την άλλη όμως είναι ανεκτίμητο το συναίσθημα ξαφνικά μέσα στην βροχή και την εργμιά που ψαχνεις, κάποιος άγνωστος να σου ανοίγει το μαγαζί του για γύρισμα , να σου δίνει κατάλυμα, ή οι αρχές που σου κόβουν το γύρισμα, τελικά να σε βοηθούν την επόμενη φορά γιατί τους γοητεύει το υλικό που τους δείχνεις. Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα συνέβησαν και είναι καλές ιστορίες να χεις να λες. Παρολαυτα θα επιμείνω: Μια ταινία δεν μπορεί να είναι η «Μπλανς Ντυμπουά» από το ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ που βασίζεται στην καλοσύνη των ξένων. Στο σινεμά δεν αρκούν, οι καλές προθέσεις και φυσικά δεν γίνεται να βασίζεται στην τύχη.
Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα γιατί λοιπόν ξεκίνησα να γυρίσω την ταινία. Θα σου απαντήσω όσο πιο απλά γίνεται: Γιατί επέλεξα να διεκδικήσω το δικαιωμά μου στην αποτυχία. Είναι το ελάχιστο καλλιτεχνικό δικαίωμα που διεκδικώ για τον εσυτό μου: Η επιτυχία είναι σαφώς ένα επίδικο και συντελούν πολλοί παράγοντες για να επιτευχθεί. Το δικαίωμα μας στην αποτυχία όμως δεν έχει δικαίωμα να μας το στερήσει κανένας. Να αποτυγχάνεις όμως αγωνιζόμενος. Να μπαίνεις στην αρένα και να χάνεις από τον κσλύτερο, όχι να χάνεις βλέποντας από την κερκίδα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν αποτυχίες τόσο επιτυχημένες, που κανένας δεν θυμάται τον νικητή. Όταν μιλάμε για το Βατερλω εννοούμε την ήττα του Ναπολέοντα, ξεχνώντας πως για τον αντίπαλό του Ουέλινγκτον το Βατερλω ήταν νίκη.
Nea2day.com Αυτή ήταν η αμέσως επόμενη ερώτησή μου: Το πώς καταλαβαίνει ένας σκηνοθέτης ότι μια ταινία που θα σκηνοθετήσει ή μια σειρά που θα σκηνοθετήσει, θα αγαπηθεί απο το κοινό. Μπορεί ένας σκηνοθέτης να «μυριστεί» την επιτυχία ή την αποτυχία αντίστοιχα?
Μιχάλης Καφαντάρης Δεν νομίζω ότι κάποιος ξέρει απόλυτα τι θα συμβεί. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι υπάρχει συνταγή Επιτυχίας. Δηλαδή κάνεις μια δουλειά με τον καλύτερο τρόπο που μπορείς να ακολουθήσεις τους κανόνες που διέπουν την Δραματουργία και την Κινηματογραφία που δεν αλλάζουν εύκολα γιατί έχουν να κάνουν πραγματικά με την ανθρώπινη υπόσταση. Τα σενάρια είναι ιστορίες που γράφονται από ανθρώπους και απευθύνονται σε ανθρώπους. Το πλάνο, η μουσική κλπ υπόκεινται σε κανόνες οι οποίοι δημιουργήθηκαν κάτι σαν “φυσική επιλογή” μέσα από την εξέλιξη του σινεμά αλλά και της τηλεόρασης. Πρέπει να μάθεις πρώτα καλά αυτούς τους κανόνες και ύστερα να επέμβεις και να τους καταργήσεις. Κάνεις ότι μπορείς, όσο πιό σωστά,όσο πιο δομημένα γίνεται λοιπόν και ελπίζεις ότι αυτό θα τραβήξει το κοινό. Επίσης πρέπει να πούμε ότι στην επιτυχία στο σινεμά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο σωστός παραγωγός. Δεν εννοώ αυτός που βάζει τα χρήματα, αλλά αυτός που σχεδιάζει την παραγωγή στο συνολό της, από το σενάριο μέχρι και την τελική κόπια στις αίθουσες.
Nea2day.com Έχεις σκηνοθέτες πρότυπα από τον Παγκόσμιο Κινηματογράφο?
Μιχάλης Καφαντάρης Ναι έχω,φυσικά έχω.
Nea2day.com Θέλεις να μας πείς ποιοί είναι αυτοί και αν δανείζεσαι τεχνικές τους?
Μιχάλης Καφαντάρης Θαυμάζω πολλούς σκηνοθέτες,όπως και πολλές ταινίες.Ίσως να ναι και βιολογικό το θέμα,που από μια ηλικία και μετά να μην μπορώ να προσλαμβάνω εύκολα την εξέλιξη του σινεμά ,τις σημερινές τάσεις κλπ. Πάντως γεγονός είναι ότι το σινεμά που με συγκινεί έχει να κάνει με ταινίες που δημιουργήθηκαν σε εποχές πριν γεννηθώ. Το αναλογικό σινεμά. Θεωρώ αξεπέραστη την ατμόσφαιρα,στην ‘’Ωραία και το τέρας’’ του Κοκτώ ,τον τρόπο που ο Καλατόζωφ σκηνοθετεί στο “Soi Cuba” ή στους ‘’Γερανούς’’ που με άφησε με το στόμα ανοιχτό, ενώ ο ΄΄Κλέφτης ποδηλάτων’’ του De Sica με κάνει ακόμα να κλαίω στο τέλος. Αλλά και δικές μας, ελληνικές ταινίες ,την ‘’Εβδομη μέρα της δημιουργίας’’του Γεωργιαδη την θεωρώ ταινία παγκόσμιας εμβέλειας, ενώ την “Ανοιχτή επιστολή’’ του Σταμπολόπουλου,σπάνια στιγμή για τα ελληνικά δεδομένα. Κοιτάζοντας τα πράγματα συνολικά με την ευκαιρία της ερώτησης,νομίζω πως το ιταλικό σινεμά και οι σκηνοθέτες του ήταν και είναι ακόμα για μένα ο οδηγός ως προς τον τρόπο που προβάλλουν τον άνθρωπο πάνω απο οτιδήποτε. Ας μην ξεχνάμε πως μέσα απ΄το ιταλικό σινεμά ξεπήδησε ο νεορεαλισμός,τον οποίο και θεωρώ δώρο προς την ανθρωπότητα. Μια αντίστοιχη εποχή που νομίζω ότι έβγαλε μεγάλο σινεμά είναι η δεκαετία του 1970 στην Αμερική. Το αμερικάνικο σινεμά του 1970, θεωρώ πως είναι ένα από τα πιο αληθινά που έχουν υπάρξει, παγκοσμίως μέχρι σήμερα.
Nea2day.com Η αλήθεια είναι πως εμένα σαν θεατή, με χαλαρώνουν οι ταινίες αυτές της εποχής εκείνης του αμερικάνικου σινεμά..
Μιχάλης Καφαντάρης Ήταν μια εποχή που η Αμερική είχε χάσει στο Βιετνάμ ενώ ταυτόχρονα υπήρχε μια μεγάλη πετρελαϊκή κρίση η οποία είχε επηρέασε άμεσα τον κινηματογράφο και το Χόλιγουντ οδηγώντας τους σκηνοθέτες να προσεγγίσουν αλλιώς τα είδη του σινεμά. Αν για παράδειγμα συγκρίνεις γουέστερν της δεκαετίας του 1940, με γουέστερν της δεκαετίας 1970 είναι πραγματικά σαν να έχουν γυριστεί από άλλον λαό. Το 1940 έχουμε τον αψεγάδιαστο κάουμποϋ με πόλεις που δεν έχουν το παραμικρό ίχνος σκόνης και κάποιους κακούς ινδιάνους που έρχονται από το πουθενά με κάτι φτερά, και ξαφνικά βλέπεις το 1970 πως όλο αυτό το πράγμα γυρίζει. Και βλέπεις ότι οι ίδιοι οι Αμερικάνοι αρχίζουν και ψάχνουν ποιοί είναι αυτοί οι Ινδιάνοι τελικά που αντιμετωπίσαμε και εξολοθρεύσαμε και βλέπεις καουμπόηδες να τσαλακώνονται και να έχουνε δεύτερες σκέψεις για τον πολιτισμό τους, την υπεροχή τους κλπ. Και έτσι έχουμε αριστουργηματικά γουέστερν σαν «Το μεγάλο μικρό ανθρωπάκι» «Little Big Man», με τον Dustin Hoffman.
Nea2day.com Αλήθεια ε?
Μιχάλης Καφαντάρης Ναι και φυσικά αυτή η ας το πούμε ομφαλοσκόπηση δεν σταματάει στα γουέστερν αλλά πιάνει κι άλλα θέματα όπως το Βιετνάμ –βλέπε ‘’Ελαφοκυνηγό’’ του Μάικλ Τσίμινο και εν γένει το αμερικάνικο όνειρο σαν έννοια, βλέπε τον ‘’Νονό 2 ‘’ του Κόπολα, μια από τις πληρέστερες δραματουργικά, ταινίες του Κινηματογράφου.
Nea2day.com Μάλιστα, να περάσουμε σε μια άλλη ερώτηση τώρα,πόσο εύκολο είναι να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα του σήμερα. Εννοώ υπάρχουν προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος σας σήμερα?
Μιχάλης Καφαντάρης Θα έλεγα γενικότερα,το να ασχολείσαι με το σινεμά από οποιαδήποτε θέση είναι δύσκολο στην Ελλάδα. Θεωρώ πως το μεγαλύτερο ζήτημα για τους κινηματογραφιστές-και όχι μόνο- , είναι πως βιώνουμε την απουσία, υποδομής, της «αρρένας» που έλεγα πιο πάνω. Το μέγεθος της χώρας δεν είναι δικαιολογία. Χώρες σαν την Σουηδία για παράδειγμα έχουν καταφέρει φοβερά άλματα σε επίπεδο παραγωγής εξάγοντας πλέον διεθνώς την κινηματογραφία τους, τους ηθοποιούς, τους τεχνικούς τους, κλπ. Αντίστοιχα στην Ελλάδα του 2025 η εκάστοτε Πολιτεία δείχνει να μην υπολογίζει τον Κινηματογράφο στην ουσιαστική του δομή και λειτουργία.
Δεκαετίες μετά την κατάρρευση του Φίνου και ακόμα δεν υπάρχει συντονισμένη προσπάθεια, σοβαρή, για την δημιουργία Ελληνικών Κινηματογραφικών Στούντιο. με υποδομές, με open set με μονάδες υποστήριξης και τεχνικής κατάρτισης, με ό,τι τέλος πάντων συνεπάγεται μια τέτοια ιστορία. Ευκαιρίες δόθηκαν στο παρελθόν αλλά αγνοήθηκαν. Δουλεύοντας τα τελευταία χρόνια ως λοκεισον μάνατζερ γνωρίζω από πρώτο χέρι πως η κάθε εταιρεία παραγωγής στην Ελλάδα είναι αναγκασμένη να καταφεύγει τις περισσότερες φορές σε αυτοσχέδιες λύσεις για να μπορέσει βγάλει τη δουλειά. Δεκάδες παραγωγές στην Ελλάδα αναγκαζόμαστε να μοιραζόμαστε τους ίδιους λίγους χώρους που βολεύουν για γύρισμα και πολλές φορές να τρέχουμε όπως ο Κωνσταντίνου στην ταινία «Καλώς ήρθε το Δολλάριο» για το ποιος θα προλάβει να τους κλείσει πρώτος. Υπάρχουν τοποθεσίες σε ελληνικές σειρές και τσινίες που έχουν παίξει τόσες φορές που πλέον είναι πιο αναγνωρίσιμες από τους πρωταγωνιστές.
Nea2day.com Ναι η αλήθεια είναι το ότι, σε διακόπτω, σε πολλά θέματα η Ελλάδα είναι αυτό που λέμε δυνατή γραφειοκρατία.
Μιχάλης Καφαντάρης Ας υπήρχε μια συντονισμένη προσπάθεια πολιτειακή, κυβερνητική με το σινεμά και θα την καταλάβαινα και την γραφειοκρατία. Και ας μην μπερδεύουμε την ανάπτυξη με το γεγονός πως στην Ελλάδα έρχονται ξένες παραγωγές, όπως ας πουμε τώρα με την Οδύσσεια του Νολαν. Μόλις το 2019 η ελληνική πολιτεία “ανακάλυψε τη μουστάρδα” που λένε, δηλαδή πως όπου γυρίζονται μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές, ξαφνικά αυτό είναι βοηθάει και τον τόπο.
Χώρες σαν την Ιταλία δουλεύουν μ αυτή την λογική παραπάνω από μισό αιώνα. Εδώ αυτό γίνεται μέσω του ΕΚΟΜΕ, όπου πρακτικά επιστρέφεται στις εταιρειες, γύρω στο 40% των εξοδων μιας ταινίας ή μιας σειράς. Η Ελλάδα έχει γίνει πόλος έλξης μεν, για φορολογικούς λόγους κυρίως. Οι υποδομές μας είναι ελάχιστες για τα ντανταρ αυτών των παραγωγών. Παράδειγμα,πριν δύο,τρία χρόνια όταν ήρθε μια πολύ μεγάλη παραγωγή της Disney στην Ελλάδα, η εδώ αγορά δεν μπορούσε να βρει για όσο κράτησαν τα γυρίσματα, έναν πεπειραμένο χειριστή στέντικαμ ή έναν εξειδικευμένο τεχνικό φωτισμού για να γυρίσει μια απλή διαφήμιση, γιατί όσοι υπήρχαν στον χώρο είχαν δεσμευτεί από την ξένη παραγωγή.
Nea2day.com Μιχάλη είναι πολύ ενδιαφέρουσες όλες αυτές οι τοποθετήσεις ελπίζω να φτάσουν στα αυτιά των υπευθύνων και πλησιάζοντας στο κλείσιμο αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης θα ήθελα να αναφερθούμε στο σίριαλ που έχει κερδίσει αυτή τη στιγμή την καρδιά πολλών τηλεθεατών και στο εξωτερικό αλλά και προφανώς και στο εσωτερικό. Τον «Άγιο Έρωτα» θέλω να μας πεις δύο λόγια για αυτή τη σειρά
Μιχάλης Καφαντάρης Να ξέρεις, Αλεξάνδρα, ότι το ακούω με μεγάλη χαρά ότι και στο εξωτερικό μας βλέπετε, γιατι αυτό σημαίνει πως δεν τρέχουμε άδικα……
Nea2day.com Πές μας λοιπόν, δύο λόγια για αυτή την σειρά δεν θέλουμε να μάθουμε τα μυστικά-μυστικά αλλά ο κόσμος ενδιφέρονται πολύ για την σχέση της Χλόης με τον πατέρα Νικόλαο.
Μιχάλης Καφαντάρης Καταρχήν να διευκρινίσω, ότι σε αυτή τη δουλειά δεν είμαι στο σενάριο, είμαι στην παραγωγή με βασική αρμοδιότητα να βρίσκω τους χώρους που γυρίζονται οι σκηνές.και έτσι φυσικά ενημερώνομαι για τις εξελίξεις. Να πω ότι αυτή η σειρά δεν είναι ριμέικ της παλιάς αλλά όχι ξεχασμένη σειράς «Άγγιγμα Ψυχής», αλλά βασίζεται σε φορμάτ σειράς που παίζεται πολλά χρόνια στη Βενεζουέλα και άλλες χώρες. Ο έρωτάς του Νικόλαου με την Χλόη δεν είναι το βασικό θέμα της σειράς είναι όμως ένα πολύ μεγάλο κομμάτι. Ο ιερωμένος λοιπόν προσπαθεί να κρατήσει και τη δική του ακεραιότητα ως άνθρωπος αλλά και την ιδιότητά του ως ιερωμένος ο οποίος έχει ορκιστέι να «βαδίζει» κάνοντας το καλό, ανάμεσα σε «λύκους». Και οι σειρά έχει αρκετούς. Μέχρι Ο Ερωτας ανάμεσα στον Πάτερ Νικόλαο και την Χλόη μονο άγιος μπορεί να είναι,γι αυτό και δεν θα περάσει ακόμα πολλά εμπόδια που θα φέρουν συναρπαστικές εξελίξεις.
Nea2day.com Μιχάλη να σε ευχαριστήσουμε πάρα πολύ για την συνέντευξη και να ευχηθούμε ότι καλύτερο σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.
Μιχάλης Καφαντάρης Και εγώ σας ευχαριστώ
