Μια μεγάλη μάχη έφτασε στο τέλος της. Ένα τέλος που ταρακούνησε ολόκληρο τον κόσμο. Η είδηση για την καταδίκη, απο την ελληνική δικαιοσύνη της Χρυσής Αυγής, ως εγκληματικής οργάνωσης ταξίδεψε απο την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη. Απο την σημερινή μέρα εγώ θα κρατήσω την κραυγή της μάνας, όταν ανακοινώθηκε η απόφαση, μια κραυγή που προσπάθησε να σκίσει τους ουρανούς για να στείλει το μήνυμα στο παιδί της πως επιτέλους δικαιώθηκε. Μια κραυγή που μου έφερε ανατριχίλα και δάκρυα…..

Επιτέλους η ψυχή του δικαιώθηκε, η οικογένειά του δικαιώθηκε…Κάποτε ο Μαχάτμα Γκάντι είπε πως «σε όλη την ιστορία υπήρξαν κατά καιρούς τύρρανοι και δολοφόνοι που για λίγο έμοιαζαν ανίκητοι, αλλά στο τέλος πάντα έπεφταν.Πάντα». Και σήμερα έπεσαν…. γκρεμίστηκαν….

Ο Παύλος όμως δεν έφυγε, είναι εδώ στους χιλιάδες κόσμου που ήταν σήμερα στο πλευρό της οικογένειας, ο Παύλος είναι εδώ μέσα στον καθένα απο εμάς που βλέπει τους ανθρώπους ως συνανθρώπους και δεν τους διαχωρίζει σύμφωνα με το χρώμα, την καταγωγή την θρησκεία, την διαφορετικότητα. H θυσία του δεν πήγε χαμένη άνοιξε καινούργιους δρόμους γιατί αυτή η απόφαση θα είναι μόνο η αρχή….

Αλήθεια σήμερα θεωρώ πως οποιαδήποτε άλλη είδηση είναι ασήμαντη. Ας αποχαιρετήσουμε τον Παύλο με ένα δικό του τραγούδι ακυκλοφόρητο με τίτλο «Να γελάς». Γιατί σήμερα κάπου εκεί ψηλά, στους ουρανούς, η ψυχή του Παύλου επιτέλους θα γελάει… Παύλο!!!! το ευχαριστούμε είναι πολύ λίγο……για αυτό που κατάφερες σήμερα……