Πριν από τα μεσάνυχτα, πραγματοποιήθηκαν τελετές στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία για να γιορτάσουν την ένταξη των χωρών τους στον χώρο Σένγκεν, σύμφωνα με όσα αναφέρουν ειδισιογραφικά πρακτορεία. Μεταξύ άλλων, οι υπουργοί Εσωτερικών συναντήθηκαν στο συνοριακό πέρασμα Ruse-Giurgiu.
Από τα μεσάνυχτα, οι πολίτες των χωρών μπορούν να ταξιδεύουν ανεμπόδιστα χωρίς συνοριακούς ελέγχους από και προς τις υπόλοιπες 25 χώρες της ΕΕ, καθώς και τη Νορβηγία, την Ελβετία, την Ισλανδία και το Λιχτενστάιν.
Η Ρουμανία και η Βουλγαρία προσχώρησαν εν μέρει στον χώρο Σένγκεν τον Μάρτιο, αλλά στη συνέχεια καταργήθηκαν μόνο οι συνοριακοί έλεγχοι για τη θάλασσα και τον αέρα. Εκείνοι που ταξίδευαν από ξηράς συνέχισαν να ελέγχονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους μετά την αντίθεση της Αυστρίας, ειδικότερα, η οποία θεώρησε ότι οι χώρες έκαναν πολύ λίγα για να αποτρέψουν την παράνομη μετανάστευση.
Τι είναι η Συμφωνία του Σένγκεν
(Πηγή Wikepedia)
Η Συμφωνία του Σένγκεν, γνωστή και ως Συνθήκη του Σένγκεν, καλείται η συμφωνία που υπεγράφη στις 14 Ιουνίου 1985 στην κωμόπολη Σένγκεν του Λουξεμβούργου ανάμεσα σε πέντε κράτη μέλη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΚ) (Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία) και είχε ως στόχο την προοδευτική κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα, την καθιέρωση της ελεύθερης κυκλοφορίας για όλα τα πρόσωπα, υπηκόους των κρατών που υπέγραψαν τη Συμφωνία, καθώς και την αστυνομική και δικαστική συνεργασία. Περαιτέρω, στις 19 Ιουνίου 1990 υπεγράφη εκ νέου στο Σένγκεν η Σύμβαση Εφαρμογής της Συμφωνίας του Σένγκεν, που συμπλήρωνε και εξειδίκευε την αρχική Συμφωνία. Η εν λόγω συνεργασία κινούνταν σε καθαρά διακυβερνητικό επίπεδο και εκτός του θεσμικού πλαισίου των ΕΚ, μέχρι τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης του Άμστερνταμ.
Η Συμφωνία του Σένγκεν τέθηκε σε ισχύ στις 26 Μαρτίου 1995, δημιουργώντας έτσι τη Ζώνη Σένγκεν, που ενσωματώθηκε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Άμστερνταμ την 1η Μαΐου 1999, με εξαίρεση την Ιρλανδία. Έκτοτε το κεκτημένο του Σένγκεν (Schengen acquis) εφαρμόζεται και αναπτύσσεται περαιτέρω εντός του θεσμικού και νομικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[2]. Η Ισλανδία και η Νορβηγία υπέγραψαν το 1999 ειδική Συμφωνία με το Συμβούλιο της ΕΕ για τη σύνδεσή τους με το κεκτημένο του Σένγκεν.
Κατά την υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησής τους στην ΕΕ το 2003, η Τσεχία, η Εσθονία, η Κύπρος, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ουγγαρία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Σλοβενία και η Σλοβακία προσχώρησαν παράλληλα και στο κεκτημένο του Σένγκεν. Το ίδιο συνέβη και κατά την υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας το 2005. Το 2004 υπεγράφη Συμφωνία με την Ελβετία και το 2008 Πρωτόκολλο με το Λίχτενσταϊν για τη σύνδεση και αυτών των κρατών με το κεκτημένο του Σένγκεν, χωρίς τα ίδια να αποτελούν μέλη της ΕΕ Τέλος, με τη Συνθήκη Προσχώρησής της στην ΕΕ το 2011 η Κροατία ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει και αυτή πλήρως το κεκτημένο του Σένγκεν.
Από την 1η Ιανουαρίου 2025 η Βουλγαρία και η Ρουμανία εντάχθηκαν πλήρως στον Χώρο Σένγκεν.