Ήταν ίσως από τις ελάχιστες, αν όχι η μοναδική φορά στη ζωή μου, που ένιωσα μια συναυλία να ταυτίζεται απόλυτα με τον τίτλο του δίσκου που παρουσιάζεται. Η «Απέραντη Ευτυχία» νομίζω πως άγγιξε βαθιά όλους εμάς που βρεθήκαμε απόψε στο Urban Deli Hagastaden, για να απολαύσουμε μια καθηλωτική ερμηνεία της Γεωργίας Νταγάκη και της εξαιρετικής μπάντας της.

Όπως έγραψε μια αγαπημένη φίλη που ήταν επίσης στην εκδήλωση:

«Σαν μια φουσκωμένη θάλασσα μας σήκωσε ψηλά πάνω από τους ακούραστους βράχους της ύπαρξής μας η Ελληνίδα Αμαζόνα λυράρισσα, Γεωργία Νταγάκη.»

Και πραγματικά, δεν θα μπορούσε με πιο εύστοχες λέξεις να περιγράψει αυτό που όλοι νιώσαμε απόψε.

Την συναυλία άνοιξαν οι Zorbant με μια ποικιλία τραγουδιών που μας ταξίδεψαν στις δεκαετίες του 1970 και 1980,

ενώ την καλλιτέχνιδα καλωσόρισε η διοργανώτρια της εκδήλωσης κ. Βάσω Ιωαννίδου, την οποία ευχαριστούμε θερμά για ακόμη μια φορά για τις ποιοτικές μουσικές βραδιές που χαρίζει στην ελληνική κοινότητα της Σουηδίας.

Η έναρξη της “Απέραντης Ευτυχίας”

Η Γεωργία Νταγάκη ανέβηκε στη σκηνή μέσα σε έντονη συγκίνηση, καλωσόρισε το κοινό την κα. Ιωαννίδου και την εταιρία της Evropi Nöjen για την διοργάνωση της συναυλίας

και ξεκίνησε την παράσταση με το ομότιτλο κομμάτι «Απέραντη Ευτυχία». Η ατμόσφαιρα γέμισε με φως, συναίσθημα και την αλήθεια που μόνο η φωνή και η λύρα της μπορούν να μεταφέρουν.

Αμέσως μετά, μας καθήλωσε με το «Εγώ αγαπώ το χάραμα», ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της. Ένα κομμάτι που μιλά για την ανατολή όχι μόνο του ήλιου αλλά και της ψυχής – για εκείνη τη στιγμή που το σκοτάδι υποχωρεί και γεννιέται η ελπίδα, η αγάπη, η νέα αρχή. Η λύρα της με τη βαθιά και δυναμική της χροιά γίνεται φωνή της καρδιάς που παλεύει ανάμεσα στη θλίψη και στη λύτρωση.

Η ερμηνεία της είναι πάντα βιωματική. Νιώθεις πως κάθε λέξη βγαίνει από μια δική της αλήθεια. Το «Εγώ αγαπώ το χάραμα» δεν είναι απλώς ένα τραγούδι· είναι μια εξομολόγηση, ένας ύμνος στην αντοχή και στην αγάπη που επιμένει, ακόμα κι όταν όλα γύρω μοιάζουν να τελειώνουν.

Η δύναμη των στίχων και των συναισθημάτων

Ακολούθησε το «Για να σου μοιάσω», ένα από τα πιο συγκινητικά και εσωτερικά κομμάτια που έχει ερμηνεύσει η καλλιτέχνιδα. Πρόκειται για μια εξομολόγηση γεμάτη πόθο, θαυμασμό και εσωτερική αναζήτηση — μια συνομιλία με το ιδανικό, την αγνότητα ή τη δύναμη που όλοι θα θέλαμε να αποκτήσουμε.

Η φωνή της Νταγάκη, σε αρμονία με τον ήχο της λύρας, μεταφέρει εκείνο το σπαρακτικό αλλά λυτρωτικό συναίσθημα: την ανάγκη να πλησιάσεις κάτι ανώτερο, να φτάσεις σε μια κατάσταση ψυχικής καθαρότητας ή αγάπης «για να του μοιάσεις». Η μουσική της, πάντα δεμένη με τη μυσταγωγική ενέργεια της Κρήτης, συνδυάζει παράδοση και σύγχρονο συναίσθημα, δημιουργώντας έναν ήχο που ξεπερνά σύνορα και εποχές.

Αν το «Εγώ αγαπώ το χάραμα» είναι ύμνος στη νέα αρχή, τότε το «Για να σου μοιάσω» είναι ύμνος στην εσωτερική μεταμόρφωση.

Όταν η μουσική συναντά την κοινωνική ευαισθησία

Στη συνέχεια παρουσίασε το τραγούδι «Τελευταία φορά», σε στίχους και μουσική του Πάνου Γεωργόπουλου. Όπως ανέφερε η ίδια, το τραγούδι αναφέρεται στις γυναικοκτονίες, λειτουργώντας σαν μια συγκλονιστική εξομολόγηση για την απώλεια, τον αποχαιρετισμό και τη δύναμη που χρειάζεται για να αφήσεις πίσω ό,τι πονά.

Η ερμηνεία της, γεμάτη πάθος και ευαισθησία, μετατρέπει κάθε στίχο σε κραυγή ψυχής. Η λύρα της, με εκείνον τον χαρακτηριστικό λυγμό, προσθέτει δραματική ένταση και καθαρτική δύναμη. Το «Τελευταία φορά» δεν είναι απλώς ένα τραγούδι για το τέλος· είναι μια υπόσχεση για μια νέα αρχή. Γιατί κάθε «τελευταία φορά» κρύβει μέσα της τη σιωπηλή ελπίδα μιας επόμενης.

«Δεν λέει η καρδιά να μάθει» – η στιγμή της καθαρής συγκίνησης

Από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς ήταν όταν ακούστηκε το τραγούδι «Δεν λέει η καρδιά να μάθει», σε στίχους Νίκου Μωραΐτη και μουσική Νίκου Αντύπα.

Ένα τραγούδι για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, για εκείνη την πληγή που δεν επουλώνεται όσο κι αν περάσει ο καιρός. Η φράση «δεν λέει η καρδιά να μάθει» αποτυπώνει τη βαθιά ανθρώπινη αδυναμία να ξεχάσεις, να συμβιβαστείς με την απώλεια και να πάψεις να ελπίζεις.

Η ερμηνεία της Νταγάκη ήταν βαθιά εσωτερική, γεμάτη πάθος και νοσταλγία, ενώ η μουσική του Αντύπα ξεχώρισε για τον αιγαιοπελαγίτικο λυρισμό της — με έντονα έγχορδα και μελωδικές γραμμές που φέρνουν στο νου τον καημό και την ομορφιά του ελληνικού τοπίου.

Ένα τραγούδι που μιλάει για όλους όσους αγάπησαν και πόνεσαν, που σε αγγίζει γιατί είναι αληθινό, γιατί κουβαλάει την ειλικρίνεια της καρδιάς.

Επίλογος – Μια βραδιά που θα μείνει στη μνήμη

Η αποψινή συναυλία της Γεωργίας Νταγάκη στο Urban Deli Hagastaden δεν ήταν απλώς μια μουσική παράσταση. Ήταν μια εμπειρία ψυχής, ένα ταξίδι μέσα στα βάθη του ανθρώπινου συναισθήματος, εκεί όπου η μουσική γίνεται προσευχή, κάθαρση και φως.

Η «Απέραντη Ευτυχία» δεν ήταν μόνο ο τίτλος της βραδιάς — ήταν το συναίσθημα που όλοι πήραμε μαζί μας φεύγοντας.

Γεωργία Νταγάκη σε ευχαριστούμε πολύ για την απίστευτη βραδιά τόσο εσένα όσο και την μπάντα σου!!!!!!!! και σε περιμένουμε να επιστρέψεις και να μας ταξιδέψεις σε καινούργια μονοπάτια!!!

Α.Ζ

Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό ενώ σύντομα θα μπορέσετε να διαβάσετε και την συνέντευξη που μας παραχώρησε λίγο πρίν την συναυλία.