Ήταν πάντα ευγενής ο Απρίλης, βέβαια. Κομψός και ντελικάτος. Και πάντα, ευδιάθετος και γελαστός.
Και το άλλο; ήταν και ο μόνος μήνας, που δεν χρωστούσε το όνομά του ούτε στην αριθμητική του θέση μέσα στον χρόνο ούτε σε κάποιον αρχαίο θεό αλλά ούτε και σε κανέναν …μεγαλομανή αυτοκράτορα.
Έτσι λοιπόν, μετά από ένα μακρύ συμβούλιο που έκαναν οι Μήνες, πάρθηκε η απόφαση να είναι αυτός που θα ακολουθεί τον Μάρτη. Για να χαρούμε λίγο κι εμείς, μετά από τις τόσες στριμάδες αυτουνού…
Κάποιοι λένε ωστόσο, ότι ο Μάρτιος τότε, είχε αντιρρήσεις πολλές:
«Λέτε μωρέ, οι άνθρωποι να περιμένουν πώς και πώς τον Απρίλη κι εμένα να μην με θέλουν καθόλου..;»
«Α, μα εσύ είσαι ο πρώτος μήνας της άνοιξης, μην ανησυχείς, θα σε περιμένουν όλοι, τι …άλλο μπορούν να κάνουν, όχι να μην ανησυχείς», συνωμότησαν με μια φωνή οι άλλοι κι έτσι… τον έπεισαν.
Έντυσαν λοιπόν τον Απρίλιο με πέπλα από κέφι, χρώματα, γέλια, ε ίσως και λίγη ελαφρότητα και μετά, του άνοιξαν διάπλατα την πόρτα να βγει στον κόσμο.
Κατά πως διηγούνται οι παλιότεροι, του έδωσαν κι ένα μαγικό ραβδί να ακουμπά με αυτό και να ξανανιώνουν όσα βρίσκει στο διάβα του, δέντρα, λουλούδια, ποτάμια, πετούμενα, κάποτε όμως, και οι καρδιές των ανθρώπων…
Την πρώτη μέρα δε, μετά τα σκέρτσα του Μάρτη, άνθισε όλη η πλάση, και σε όλους πια, φάνηκε σαν ψέμα. Είπαν κάποιοι τότε, να την γιορτάζουν αυτή την ημέρα, τι έγινε μετά όμως, δεν μπόρεσα να μάθω…
Κι από πού δεν πέρασε ο Απρίλης, από πόσα μέρη…Γύρισε πολιτείες, δάση, βουνά και κάθε μικρό χωριό. Σε μία χώρα σου λέει, συγχωρέστε με, δεν θυμάμαι δα και σε ποια, ένας σπουδαίος ποιητής, Κωστής Παλαμάς θαρρώ λεγόταν, έγραψε μάλιστα και μερικούς στίχους για αυτόν:
«Ταίρι νιόνυμφο προβαίνει
ο Απρίλης κι η Αυγή.
Να του στρώσει το προσμένει
νυφικό κρεβάτ’ η γη’…»
Κι από τότε, κάθε χρόνο, έρχεται να μας βρει.
Και μας φέρνει χαρές και γλύκες…
Μας μαγεύει και.. κάπου κάπου,
μας καταφέρνει και να θέλουμε να κάνουμε τρέλες.
Και το πιο παράξενο;
Με το ραβδί του, πώς το κάνει αλήθεια, φωτίζει το χαμόγελό μας!
Όμως ο Απρίλης, αχ, ήταν και ξεχασιάρης.
Γιατί σου λέει, καμιά φορά, ξεχνάει να έρθει για όλους…
Ηλίας Μπουντούρης
Καλό μήνα