Σαν σήμερα, το 323 π.Χ., δώδεκα ημέρες μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της ασθενείας του, εκπνέει στην Βαβυλώνα, σε ηλικία 33 ετών, ο μέγιστος ηγέτης των αιώνων, η μεγαλύτερη στρατιωτική ευφυΐα όλων των εποχών, το κεραύνιο δόρυ και ο φωτοβόλος πυρσός τού Ελληνισμού, το θείο τέκνο τού Διός, ο Μέγας στρατηλάτης και κοσμοκράτωρ Αλέξανδρος ο Μακεδόνας.
Ένας πρίγκιψ Θεός περνάει στα Ηλύσια Πεδία, εκεί όπου οι ήρωες γίνονται ένα με τα θεία.
“Αλεξάνδρου αεθλεύειν ελομένου και καταβάντος επ’ αυτό τούτο οι αντιθευσόμενοι Ελλήνων εξείργον μιν, φάμενοι ου βαρβάρων αγωνιστέων είναι τον αγώνα αλλά Ελλήνων. Αλέξανδρος (Α΄) δε επειδή απέδειξε ως είη Αργείος, εκρίθη τε είναι Έλλην και αγωνιζόμενος στάδιον ξυνέπιπτε τω πρώτω ” (Ηρόδ. 5, 22)
Με πρώτο δάσκαλο τον Λεωνίδα και έπειτα τον Αριστοτέλη , όπου τον μύησε στη «Λογική», την φιλοσοφική σκέψη ,και την διδαχή των αρετών ,από όπου πέρασε, από βάρβαρους τους έκανε ανθρώπους και τους δίδαξε απλόχερα τον Ελληνικό πολιτισμό.
Δώδεκα χρόνια αδιανόητης περιπέτειας, με τους Έλληνες της στρατιάς του Αλέξανδρου να έχουν διανύσει 18.000 χιλιόμετρα, από την Αμφίπολη της Μακεδονίας ως τα πέρατα των Ινδιών και τα έσχατα όρια της Ασίας για να μεταφέρουν τον ελληνικό πολιτισμό και τον τρόπο της κοσμικής αρτιότητας που είναι η αρμονία, η τάξη και το κάλλος που ανάγουν το σύμπαν σε κόσμον (κόσμημα) .
Το υπέρτατο αγαθό που κόμισαν οι Έλληνες στον ανθρώπινο πολιτισμό και μετάγγισε ο Αλέξανδρος στα τότε μήκη και πλάτη του κόσμου ήταν ο τρόπος των Ελλήνων να ιεραρχούν τις ανάγκες τους με βασικό κριτήριο την εμπειρική αλήθεια που αποκαλύπτει ένα διαφορετικό νόημα ζωής.
Με γνώμονα την εμπειρική αλήθεια διέκριναν την πλάνη ,την αξιόπιστη γνώμη από την αναξιόπιστη πληροφορία ,το σωστό από το λάθος.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπήκαν τα θεμέλια και γεννήθηκε η κριτική σκέψη.
Στόχος του δεν ήταν μόνο η εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και να συντρίψει τα ρυπαρά γένη.
Συνέτριψε οριστικά τους Πέρσες και ελευθέρωσε όλους τους λαούς που βρίσκονταν κάτω από την περσική αυτοκρατορία.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής του Αλέξανδρου ήταν να δημιουργήσει στα στοχαστικά πνεύματα της εποχής την ιδέα μιας κοινωνίας βασισμένη στην ελληνική κοσμοθεωρία.
Έδωσε άνω των διακοσίων μαχών και εισέπραξε άνω των είκοσι τραυμάτων.Όλα τα τραύματα στο εμπρόσθιο μέρος,κανένα πίσω!!
Ο Αλέξανδρος δεν παρακολουθούσε από μακριά τις μάχες που έδινε αλλά μετείχε της μάχης και μάλιστα ήταν πρώτος.
Όταν ήρθε σε αντίθεση με τους Μακεδόνες τους λέει ,κοιτάξτε το σώμα μου, είναι γεμάτο τραύματα,κανένα όμως τραύμα δεν είναι στην πλάτη.Ουδέποτε γύρισε την πλάτη στον αντίπαλο!!
Ο Καβάφης αφιέρωσε στον Αλέξανδρο το ωραιότερο επιτύμβιο επίγραμμα της νεοελληνικής λογοτεχνίας που γράφτηκε ποτέ!!
«Στα 200 π.Χ.» είναι το προτελευταίο που δημοσίευσε ο Κ.Π. Καβάφης (1931) και φανερώνει την ειδική σχέση του ποιητή με την ιστορία. Πρόκειται για ένα φανταστικό μονόλογο ενός Έλληνα ο οποίος ζει στα 200 π.Χ. στις περιοχές του «νέου» κόσμου που σχηματίστηκε από τις εκστρατείες του Μ. Αλεξάνδρου. O ομιλητής διαβάζει αρχικά την επιγραφή που συνόδευε τα λάφυρα από τη μάχη του Γρανικού, τα οποία αφιέρωσε ο Μ. Αλέξανδρος στον Παρθενώνα: ΑΛΕΞΑΝΔΡOΣ ΦΙΛΙΠΠOΥ ΚΑΙ OΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΛΗΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜOΝΙΩΝ ΑΠO ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΤΩN TΗΝ ΑΣΙΑΝ ΚΑΤOΙΚOΥΝΤΩΝ. Στη συνέχεια κάνει μια επισκόπηση των ιστορικών γεγονότων που συντελέστηκαν πριν από 130 χρόνια, σχολιάζοντας ειρωνικά την άρνηση των Λακεδαιμονίων να συμμετάσχουν στη λαμπρή πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών, με τη δικαιολογία ότι η σπαρτιατική παράδοση τους εμπόδιζε να πάρουν μέρος σε εκστρατεία στην οποία δεν ήταν οι ίδιοι αρχηγοί.
«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων–»
Μπορούμε κάλλιστα να φανταστούμε
πως θ’ αδιαφόρησαν παντάπασι* στην Σπάρτη
για την επιγραφήν αυτή. «Πλην Λακεδαιμονίων»,
μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται
για να τους οδηγούν και για να τους προστάζουν
σαν πολυτίμους υπηρέτας. Άλλωστε
μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς
Σπαρτιάτη βασιλέα γι’ αρχηγό
δεν θα τους φαίνονταν πολλής περιωπής*.
Α βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων».
Είναι κι αυτή μια στάσις.
Έτσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό·
και στην Ισσό μετά· και στην τελειωτική
την μάχη, όπου εσαρώθη* ο φοβερός στρατός
που στ’ Άρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι:
που απ’ τ’ Άρβηλα ξεκίνησε για νίκην, κι εσαρώθη.
Κι απ’ την θαυμάσια πανελλήνιαν εκστρατεία
την νικηφόρα, την περίλαμπρη,
την περιλάλητη, την δοξασμένη
ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,
την απαράμιλλη*: βγήκαμ’ εμείς·
ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.
Εμείς· οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς,
οι Σελευκείς, κι οι πολυάριθμοι
επίλοιποι* Έλληνες Αιγύπτου και Συρίας,
κι οι εν Μηδία, κι οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.
Με τες εκτεταμένες επικράτειες*,
με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών*.
Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά*
ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς.
Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!
Κ.Π. Καβάφης
Και Ναι!! ,Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά
ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς ,βγήκαμ’ εμείς·
ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας!!!
Ο Μέγιστος Έλλην όλων των εποχών, και ο μεγαλύτερος στρατηλάτης που πάτησε πάνω στην γη!!
Αν και το σώμα του Αλέξανδρου μπορεί να χάθηκε, η κληρονομιά του εξακολουθεί να είναι ζωντανή. Η μεγαλοφυής στρατηγική του αποτελεί ακόμα και σήμερα αντικείμενο μελέτης στις στρατιωτικές ακαδημίες. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, μέθοδοι σκέψης και δράσης, που αναδεικνύονται όταν μελετά κανείς τη στρατηγική του Αλέξανδρου. Και μάλιστα βρίσκουν εφαρμογή στο σύγχρονο κόσμο, με τον ίδιο τρόπο που εφαρμόζονταν την εποχή του Αλέξανδρου. Ένας ανώτατος διοικητής είναι υπεύθυνος για χιλιάδες ζωές και πρέπει να διαθέτει όραμα, πειθαρχία, ευφυΐα και την αμέριστη εμπιστοσύνη των στρατευμάτων του. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης, που μπορούσε να εμψυχώνει τους άντρες του κατά τη μεγάλη τους εκστρατεία. Η ικανότητά του να δένεται με τους στρατιώτες του, του χάριζε την απόλυτη πίστη τους στο πεδίο της μάχης. Ό,τι απαιτούσε από τους άντρες του, το έκανε και ο ίδιος πράξη: πρωτοστατούσε στη μάχη και μοιραζόταν τους κινδύνους. Ήταν ανοιχτός και γνώριζε ακόμα και τους απλούς στρατιώτες του. Πολλούς από αυτούς τους ήξερε με το όνομά τους, τόσο καιρό που συμμετείχαν στην εκστρατεία. Και αυτό έκανε τους ανθρώπους να δένονται μαζί του. Ανά τους αιώνες, πολλοί στρατιωτικοί διοικητές βασίστηκαν στις δοκιμασμένες στρατηγικές του.
Ο Αλέξανδρος έζησε μέσα στους αιώνες και στις παραδόσεις 80 λαών,όχι μόνο των λαών που κατέκτησε αλλά και λαών που δεν γνώρισε.
Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος, ζει στη συνείδηση των λαών όλης της γης,πάντα θα ζει!!Ήταν, είναι και θα είναι μια πραγματική ιδιοφυΐα και ένας ανυπέρβλητος στρατηλάτης!!
Το όνομα του είναι παγκόσμια κληρονομιά και καύχημα των Ελλήνων.
Δεν δύναται να περιγραφεί ο κοσμοϊστορική προσωπικότητα του Αλέξανδρου, είναι σαν να προσπαθεί κανείς να περιγράψει το φως του ήλιου ή τον κεραυνό .
Τα ίχνη που άφησε στην επιφάνεια της γης και στην μνήμη των ανθρώπων είναι ανεξίτηλα .
Γεννήθηκε θνητός στην Πέλλα της Μακεδονίας και έμελλε να γίνει αθάνατος στους αιώνες!!
Όπως γράφει ο Διόδωρος, μέσα σε λίγο χρόνο, ο βασιλεύς αυτός επιτέλεσε μεγάλες πράξεις και χάρη στη σύνεση και την ανδρεία του, ξεπέρασε με το μέγεθος των επιτευγμάτων του όλους τους βασιλείς όπου έχουν διατηρηθεί στην μνήμη των ανθρώπων από καταβολής κόσμου.
Τα ίχνη που άφησε στην επιφάνεια της γης αλλά και στην μνήμη των ανθρώπων είναι ανεξίτηλα.Τα επιτεύγματα του, δεν του τα χάρισε χωρίς κόπο η τύχη ,ήταν καρποί της δικής του αρετής!
Λατρεύτηκε και θα λατρεύεται αιώνια από κάθε λαό γιατί ήταν φορέας του Απολλώνιου θείου φωτός και συνάμα ανθρώπινος και φθαρτός.
Η ανθρωπότητα γνώρισε πολλούς κατακτητές οι οποίοι έμειναν στην μνήμη των λαών με φρίκη και αποστροφή.
Αντίθετα τον Αλέξανδρο οι Αιγύπτιοι των θεωρούν γιο του Άμμωνος Διός !!
Ισκαντάρ ,«Ισκαντάρ Αλ Μακντόν» που σημαίνει «Αλέξανδρος ο Μακεδόνας»αποκαλούν τον Αλέξανδρο οι Άραβες .
Το όνομα του το τίμησαν και το έδωσαν στα παιδιά τους όλοι οι λαοί που κατέκτησε και όσοι δεν κατέκτησε.
Από το Αιγαίο μέχρι το Αφγανιστάν κάλυψε 35χιλιάδες 200 χιλιόμετρα και δεν έχασε ούτε μία μάχη!
Φύτεψε τους σπόρους ενός πολιτισμού όλο σφρίγος και νέες ιδέες και έβαλε τις βάσεις ενός νέου πολιτισμού!
Ήταν δημιουργός πόλεων, πολεμιστής, αυτοκράτορας, ήρωας ,Θεός!!
Η ελληνική ιστορία έχει αναδείξει πολλά μεγάλα πρόσωπα, δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ό,τι ο Αλέξανδρος ήταν είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας όλων των εποχών!!
2346 χρόνια και το όνομα του ακούγεται το ίδιο βροντερό!
Μέγας Αλέξανδρος!!
Και όμως….αυτόν ,τον πιο σπουδαίο ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΕΛΛΗΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ , τον απόγονο του Ηρακλή από τον πατέρα του και απόγονο του Αχιλλέα από την μητέρα του, του βασιλικού οίκου της δυναστείας των Αργεαδών , βρέθηκαν 153΄+1 ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ στην Βουλή των Ελλήνων να ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ σε Σλάβους ,το όνομα,την ιθαγένεια, τον γεωγραφικό προσδιορισμό και τη γλώσσα ΜΑΣ,προδίδοντας ΤΟΝ και συντελώντας μία από τις μεγαλύτερες προδοσίες όλων των εποχών του ελληνισμού! ….το άγαλμα του είναι μέσα στα Σκόπια και την δόξα του την παραχώρησαν στους Σλάβους …..ΟΝΕΙΔΟΣ
Από τους σπουδαίους προγόνους μας, κληρονομήσαμε δυο ένδοξους βράχους. Την Ακρόπολη και τον Καιάδα. Σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνο στο ύψος του πρώτου βράχου αλλά και στο βάθος του δεύτερου γιατί αφήσαμε να συντελεστεί μια τέτοια προδοσία..!
Μετά τη νίκη του στον Γρανικό ποταμό ο Αλέξανδρος έστειλε στην Αθήνα 300 περσικές ασπίδες συνοδευόμενες από την επιγραφή: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Ελληνες, πλην Λακεδαιμονίων…». Τον αναχωρητισμό των Λακεδαιμονίων από τα δρώμενα που δημιούργησαν τον ελληνιστικό κόσμο αποτυπώνει και ο Καβάφης στο ποίημά του «200 π.Χ.». Ο ίδιος αναχωρητισμός χαρακτηρίζει τη μεταπολιτευτική Ελλάδα στους πλείστους τομείς.
Ο «καιρός γαρ εγγύς..
Όπως είχε πει ο ίδιος : “Στον ουρανό δεν υπάρχουν δυο ήλιοι ούτε στη γη δυο κυρίαρχοι”
Χαίρε Αλέξανδρε των Ελλήνων!
Αλέ Ισκαντάρ!
