Όσοι βρέθηκαν στην δίνη του πολέμου σαν παιδιά, σαν ενήλικες, σαν αιχμάλωτοι, στην πρώτη γραμμή ή στα μετόπισθεν έχουν να διηγούνται και να θυμούνται με δάκρυα στα μάτια….Όμως μέσα στην θλίψη των ματιών τους για όσα φρικτά είδαν και έζησαν διακρίνεις μια περηφάνεια και ένα καθάριο βλέμμα.

Η Ιταλία μέσω του Πρέσβη της, στις 03.03 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Ένα βροντερό «ΟΧΙ» του Μεταξά, εκείνη την νύχτα, (Alors, c’est la guerre ήταν η ακριβής απάντησή του που σημαίνει “Λοιπόν αυτό σημαίνει πόλεμο”) στον Ιταλό Πρέσβη ήταν η έναρξη του ελληνοιταλικού πολέμου και η είσοδος της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η σημαία κρατήθηκε ψηλά για να συνεχίζει να κυματίζει αχέρωγη, ελεύθερη με σεβασμό σε όλα όσα πρεσβεύει!!!!

Όσοι επέζησαν, στα χρόνια που ακολούθησαν το μόνο που ζητούσαν ήταν Ειρήνη….όχι μόνο ως ευχή αλλά και ως πραγματικότητα. Η αποφυγή ενός τρίτου πολέμου στηρίζεται στις αναμνήσεις…. όμως δυστυχώς οι εστίες πολέμου στην Ουκρανία και την Μέση Ανατολή μας δείχνουν πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες…

Χρόνια πολλά σε όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες που ακόμα..πιστεύουν!

🌿28η Οκτωμβρίου 1940🕊🇬🇷