Η Κοίμηση της Θεοτόκου, γιορτάζεται τον Δεκαπενταύγουστο και σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση η Παναγία μετά την Ανάσταση του Χριστού, ζούσε στην Ιερουσαλήμ και συνέχιζε να προσεύχεται, να διδάσκει και να βοηθάει τους πιστούς.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγει από τη ζωή, οι μαθητές του Χριστού συγκεντρώθηκαν γύρω της, ακόμη και αυτοί που βρίσκονταν μακριά.
Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, ο Άγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε την Παναγία και της ανακοίνωσε ότι πλησιάζει η ώρα της Κοίμησής της. Αυτή, γεμάτη πίστη και αποδοχή, προετοίμασε τον εαυτό της για την μετάβαση στον ουρανό.
Κατά την ώρα της Κοίμησής της, ο Ιησούς, κατέβηκε και την παρέλαβε με τιμή. Υπάρχει επίσης η περιγραφή ότι οι μαθητές, που είχαν έρθει από διάφορες περιοχές, ήταν παρόντες κατά τη διάρκεια της τελετής.
Αργότερα, όταν το σώμα της Θεοτόκου ετοιμάστηκε να ταφεί, παρατηρήθηκε ότι δεν υπήρχε πια, αλλά μια θεϊκή οσμή και ένα υπέροχο φως γέμισαν τον τόπο.
Αυτό σηματοδότησε τη μετάνοια της Παναγίας και την ανύψωσή της στο ουρανό, δηλώνοντας ότι είναι η Μητέρα όλων των πιστών και ότι έχει ιδιαίτερη θέση στη Βασιλεία των Ουρανών.
Η γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι μια ημέρα εορτασμού, λατρείας και ευγνωμοσύνης προς την Παναγία, αφού θεωρείται μεσίτρια και προστάτιδα για όλους τους ανθρώπους.
Η Μαρία, μητέρα του Ιησού, είναι μια σημαντική προσωπικότητα όχι μόνο στην Ορθόδοξη παράδοση αλλά και σε άλλες θρησκείες, αν και η αντίληψη και ο ρόλος της διαφέρουν.
Στην Καθολική και τις Ανατολικές Ορθόδοξες εκκλησίες, η Μαρία έχει κεντρική θέση. Στους Καθολικούς, θεωρείται άσπιλη και η πρώτη μεσίτρια με σημαντικές ενδοεκκλησιαστικές γιορτές και προσευχές προς εκείνη. Οι Προτεστάντες την τιμούν, αλλά δεν την θεωρούν μεσίτρια όπως οι Καθολικοί.
Στο Ισλάμ, η Μαρία (Μαρυάμ) είναι μια εξαιρετικά σεβαστή μορφή. Αναγνωρίζεται ως μητέρα του Ιησού (Ισα), που θεωρείται προφήτης, αλλά δεν έχει τη θεϊκή φύση που της αποδίδεται στο Χριστιανισμό. Το Κοράνι περιέχει αναφορές στη Μαρία και τονίζει την αγνότητά της και την ειδική της θέση.
Στον Εβραϊσμό, η Μαρία δεν έχει θεολογική σημασία, καθώς ο Ιησούς δεν αναγνωρίζεται ως Μεσσίας. Παρόλα αυτά, η μητέρα του Ιησού θεωρείται σημαντική στην ιστορία του Χριστιανισμού, που είναι μια παράδοση που προήλθε από την εβραϊκή.
Κατά την σημερινή μέρα οι πιστοί συχνά επισκέπτονται τις εκκλησίες και τις μονές, και η γιορτή είναι ευκαιρία για οικογενειακές συγκεντρώσεις και παραδοσιακά φαγητά.
Επίσης, μια που ο Δεκαπενταύγουστος συμπίπτει με το καλοκαίρι, οπότε πολλοί εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για διακοπές.
Είναι επίσης μια γιορτή πλούσια σε ήθη και έθιμα που σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Ορισμένα από αυτά περιλαμβάνουν:
Θρησκευτικές τελετές: Η ημέρα της γιορτής αρχίζει με θεία λειτουργία σε πολλές εκκλησίες, όπου οι πιστοί συμμετέχουν για να τιμήσουν την Παναγία.
Πανηγύρια: Σε πολλές περιοχές, διοργανώνονται πανηγύρια με ζωντανή μουσική, χορούς και παραδοσιακά φαγητά. Είναι μια ευκαιρία για τους ανθρώπους να ενωθούν και να γιορτάσουν.
Συγκέντρωση οικογενειών: Ο Δεκαπενταύγουστος είναι μια σημαντική ημέρα για οικογενειακές συναντήσεις. Πολλοί επιστρέφουν στα πατρικά τους σπίτια και περνούν χρόνο με τους συγγενείς.
Παραδοσιακά φαγητά: Τα γεύματα της ημέρας συχνά περιλαμβάνουν ειδικά πιάτα, όπως γουρουνοπούλα, γεμιστά, και άλλες παραδοσιακές ελληνικές λιχουδιές. Ορισμένες περιοχές έχουν και τα δικά τους τοπικά εδέσματα.
Προσκυνήματα: Πολλοί πιστοί επιλέγουν να κάνουν προσκυνήματα σε σημαντικές μονές και ναούς, όπως η Παναγία Σουμελά ή η Παναγία της Τήνου. Η επισκεψιμότητα είναι αυξημένη, και οι προσκυνητές συχνά φέρνουν προσφορές.
Διακοπές και ταξίδια: Ο Δεκαπενταύγουστος θεωρείται αναγκαία ευκαιρία για διακοπές. Πολλοί επισκέπτονται νησιά ή παραθαλάσσιες περιοχές, κάνοντας τη γιορτή ακόμη πιο γιορτινή.
Στολισμός σπιτιών και εκκλησιών: Τα σπίτια και οι εκκλησίες συχνά στολίζονται με λουλούδια και ξηρούς καρπούς για να τιμήσουν τη γιορτή.
Αυτές οι παραδόσεις δημιουργούν μια ζεστή και εορταστική ατμόσφαιρα, ενώ ενισχύουν τη σύνδεση με την παράδοση και την κοινότητα.
Χρόνια πολλά Μαρία, Παναγιώτη, Συμέλα, Παρθένα, Δέσποινα και σε όλους τους Έλληνες για το Πάσχα του καλοκαιριού.