«— Εσύ δεν θα πεθάνεις.

— Μάζεψε τη φωτιά.

— Πεθαίνουν οι μανάδες; Δεν πεθαίνουν.

— Όχι. Κοίταξε μην καείς.

— Κι η μάνα του Νικόλα γιατί πέθανε;

— Ήταν άρρωστη πόναγε η καημένη.

— Κι εσένα που σε πόναγε το δόντι;

— Άλλο το δόντι. Δεν πέθανε κανένας από δόντι.

Σύρε να παίξεις.

— Δε θέλω. Θέλω να μην πεθάνεις.

— Μπα σε καλό σου. Φέρε μου το σινί.

— Η γιαγιά όμως θα πεθάνει.

— Θα ’σαι μεγάλος τότε μη φοβάσαι.

— Πόσο μεγάλος θα ’μαι;

— Άντρας. Θα ’χεις γυναίκα και παιδιά.

Μπορεί κι αγγόνια.

— Κι εσύ πώς θα ’σαι τότε;

— Σαν τη γιαγιά. Γριούλα.

— Σαν τη γιαγιά; Φαφούτα μ’ ένα μάτι…

Εσύ δεν θα ’σαι έτσι. Κι ούτε θα πεθάνεις.

Θα πεθάνεις;

— Όχι δεν θα πεθάνω. Φέρε τη γάστρα.

— Άμα πεθάνεις θα πεθάνω να το ξέρεις.

— Κούφια η ώρα. Μη λες τέτοιες κουβέντες.

— Άμα πεθάνεις θα πεθάνω. Μ’ ακούς;

Σ’ ακούω. Ψεύτη.

Ούτε αυτά που μου ’ταξες παιδί δεν κράτησες.

Μιχάλης Γκανάς»