Μια καταπληκτική συναυλία είχαμε την ευτυχία να παρακολουθήσουμε όσοι βρεθήκαμε χθες στη Norrmalmskyrkan, όπου οι φωνές των μελών δύο καταπληκτικών χορωδιών, της Χορωδίας του Ορφέα και της Χορωδίας της Καλαμαριάς, μας ταξίδεψαν στον μαγικό κόσμο δύο μεγάλων Ελλήνων συνθετών και πολιτιστικών δημιουργών, του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι.

Άλλωστε η συναυλία αυτή, με τίτλο «Δύο Φωνές, Μια Αιωνιότητα», ήταν ένας φόρος τιμής για τα 100 χρόνια από τη γέννησή τους. Μέσα από τη μουσική και τους στίχους τους, παρά τις διαφορές τους, διαμόρφωσαν τη μουσική κουλτούρα της σύγχρονης Ελλάδας και άφησαν πίσω τους μια παρακαταθήκη που εκτείνεται πολύ πέρα από τα σύνορα της χώρας. Tην παρουσίαση της βραδιάς έκανε ο κ. Νικόλαος Τσιάμης, κατ’ομολογίαν, ένας καταπληκτικός ξεναγός στο ταξίδι μας αυτό, ο οποίος και καλωσόρισε τους Πρέσβεις Ελλάδας και Κύπρου κα. Φουντουλάκη και κ. Σάββα, αντίστοιχα, ενώ εκεί ήταν και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Πολιτιστικής Στέγης κ. Παπακώστας.

Η «Μια Πόλη Μαγική» του Μάνου Χατζιδάκι, σε στίχους Γιάννη Ιωαννίδη, είναι ένα τραγούδι που γεννήθηκε το 1961 και ανήκει στον κύκλο «Η Εποχή της Μελισσάνθης». Μελωδία λυρική και στίχοι μελαγχολικοί σκιαγραφούν μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις· μια πόλη που μαγεύει, μα ταυτόχρονα εγκλωβίζει, κρύβοντας μέσα της όνειρα, ελπίδες και πίκρες. Ένα τραγούδι που παραμένει διαχρονικό, καθώς μιλάει για τη γοητεία αλλά και τη μοναξιά που κουβαλά κάθε πόλη μέσα της.

Την ψυχή μας άγγιξε στη συνέχεια η «Αθανασία». Σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και στίχους του Νίκου Γκάτσου, το τραγούδι μας μιλά για τον χρόνο και την ανθρώπινη μοίρα. Με τρυφερούς στίχους και λυρική μελωδία, το τραγούδι μας ψιθύρισε για την ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει το εφήμερο και να αφήσει το ίχνος του μέσα από τη μνήμη, την αγάπη και την τέχνη. Ένα διαχρονικό μήνυμα ότι τίποτα δεν χάνεται πραγματικά.

Για την ιστορία του επόμενου τραγουδιού, με τίτλο «Το Αστέρι του Βορρά», μίλησε ο κ. Κωστής Παπάζογλου, ο οποίος επεσήμανε πως το τραγούδι αυτό απευθύνεται περισσότερο στον απόδημο ελληνισμό, καθώς οι στίχοι γράφτηκαν από τον Νίκο Γκάτσο με ιδιαίτερη συγκίνηση, αποτελώντας φόρο τιμής στον πατέρα του, που χάθηκε νωρίς. Μέσα από το τραγούδι, ο Γκάτσος μιλά με ποιητικό τρόπο για την απουσία, την ελπίδα και τη μνήμη, χαρίζοντας στους στίχους μια προσωπική και συγκινητική διάσταση.

Το «Αστέρι του Βορρά», ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, γράφτηκε για την ταινία «America America» (1963) του Ελία Καζάν και από τότε ταξιδεύει σαν ένα λυρικό νανούρισμα που μιλά για ελπίδα, όνειρα και την πίστη σε ένα καλύτερο αύριο. Με τρυφερή μελωδία και ποιητικούς στίχους, το τραγούδι έγινε σύμβολο παρηγοριάς και φωτεινής καθοδήγησης, σαν το άστρο που δείχνει τον δρόμο μέσα στο σκοτάδι.

Ο κύκλος της παρουσίασης των τραγουδιών από τη Χορωδία της Καλαμαριάς ολοκληρώθηκε με τον «Τσάμικο», σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Νίκου Γκάτσου, ένα μοναδικό τραγούδι που παντρεύει την παραδοσιακή ελληνική δύναμη του χορού με τη λυρικότητα και το βάθος της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Οι στίχοι του Γκάτσου δίνουν έναν ποιητικό χαρακτήρα, ενώ η μελωδία του Χατζιδάκι κρατά την ένταση, τον ρυθμό και την περηφάνια που χαρακτηρίζει τον Τσάμικο, δημιουργώντας ένα έργο που συνδέει την ιστορία, την παράδοση και την τέχνη σε ένα δυνατό και συγκινητικό μουσικό ταξίδι.

Στη συνέχεια, η Χορωδία του Ορφέα, υπό τη διεύθυνση της Johanna Pomo, άνοιξε το δικό της μαγικό ταξίδι με το τραγούδι «Μην τον ρωτάς τον Ουρανό», ένα εμβληματικό τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Γιάννη Β. Ιωαννίδη και Παναγιώτη Κοκοντίνη, που γράφτηκε για την ταινία Το Νησί των Γενναίων (1959) του Ντίμη Δαδήρα, και το ερμήνευσε η Τζένη Καρέζη. Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών με τη φωνή της Μαίρης Λω (Μαρία Μαντωνανάκη-Γιάκοβλεφ), η οποία έκανε την πρώτη εκτέλεση. Γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις τα επόμενα χρόνια, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως στα αγγλικά (“All Alone Am I”) και τα γαλλικά (“C’est joli la mer”). Μάλιστα, με τη φωνή της Brenda Lee ανέβηκε στο #3 των αμερικανικών και στο #7 των βρετανικών charts.

Η «Όμορφη Πόλη» του Μίκη Θεοδωράκη είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και διαχρονικά ελληνικά τραγούδια, γραμμένο σε στίχους του Γιάννη Ρίτσου. Μελωδία και λόγος ενώνονται για να αποτυπώσουν την τρυφερή, αλλά και γεμάτη ζωή εικόνα μιας πόλης που σφύζει από ανθρώπους, συναισθήματα και ιστορίες. Το τραγούδι συνδυάζει νοσταλγία, ομορφιά και μια αίσθηση καθημερινής μαγείας, ενώ ταυτόχρονα εκφράζει την αγάπη για τον τόπο και την ελληνική ψυχή. Η Εντίθ Πιάφ ερμήνευσε το τραγούδι το 1962 στη γαλλική εκδοχή του, με τίτλο Les Amants de Teruel, προσδίδοντάς του μοναδική συναισθηματική ένταση με τη χαρακτηριστική της φωνή.

https://www.facebook.com/share/v/1Q3gFPuPQ4

Η παρουσίαση της Χορωδίας του Ορφέα έκλεισε με τα τραγούδια «Μύθος», «Καημός», «Αθήνα».

Και έφτασε η συγκλονιστική στιγμή που και οι δύο χορωδίες ενώθηκαν σε μια φωνή για να παρουσιάσουν το τρίτο μέρος της εκδήλωσης.

Το «Άξιον Εστί» γεννήθηκε σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών στην Ελλάδα, μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο Πόλεμο. Το έργο εκφράζει την ανάγκη για πνευματική αναγέννηση και συλλογική μνήμη, συνδυάζοντας την ελληνική παράδοση με τη σύγχρονη ποίηση και μουσική.

Πρώτο τραγούδι το «Ένα το Χελιδόνι», ένα από τα πιο αγαπημένα και συγκινητικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, σε στίχους του Γιάννη Ρίτσου. Γράφτηκε το 1960 και είναι μέρος του κύκλου “Τα Τραγούδια του Ανθρώπου”, με θέμα την ελευθερία, την ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Είναι χαρακτηριστικό πως γράφτηκε σε μια εποχή που η Ελλάδα βρισκόταν σε έντονη πολιτική αναταραχή και κοινωνικές ανισότητες και έγινε σύμβολο αντίστασης και ελπίδας. Το τραγούδι χρησιμοποιεί το χελιδόνι ως σύμβολο της ελπίδας και της αναγέννησης· ένα μικρό πλάσμα που φέρνει μήνυμα φωτός και ελευθερίας στον κόσμο. Η μουσική του Θεοδωράκη αγκαλιάζει τους στίχους του Ρίτσου με λυρισμό και δύναμη, δημιουργώντας μια μελωδία που συγκινεί και παραμένει διαχρονική.

Το τραγούδι «Με το Λύχνο του Άστρου» είναι μια από τις πιο λυρικές δημιουργίες του Μίκη Θεοδωράκη, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Η σύνθεση χαρακτηρίζεται από μια μαγευτική μελωδία που συνδυάζει την ελληνική παραδοσιακή μουσική με τον λυρισμό της μοντέρνας σύνθεσης, δημιουργώντας έναν ήχο που αγγίζει βαθιά την ψυχή. Οι στίχοι του Γκάτσου είναι ποιητικοί και γεμάτοι εικόνες, μεταφέροντας τον ακροατή σε έναν κόσμο φωτός, ονείρων και εσωτερικής αναζήτησης. Το «Λύχνο του Άστρου» συμβολίζει την καθοδήγηση, την ελπίδα και την αναζήτηση της ομορφιάς μέσα στο σκοτάδι, ενώ η μελωδία του Θεοδωράκη προσδίδει στο τραγούδι μια διαχρονική, αιθέρια ποιότητα.

Το τραγούδι «Ναοί στο Σχήμα τ’ Ουρανού» είναι ένα από τα πιο συγκινητικά και ποιητικά κομμάτια του έργου «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Γράφτηκε το 1960 και παρουσιάστηκε το 1964, αποτελώντας το δεύτερο μέρος του έργου, με τίτλο «Τα Πάθη». Το «Ναοί στο Σχήμα τ’ Ουρανού» λειτουργεί ως ύμνος στην ελληνική φύση, την παράδοση και τη μνήμη. Οι στίχοι του Ελύτη αποτυπώνουν εικόνες από την καθημερινή ζωή, την ομορφιά της φύσης και την απώλεια, ενώ η μουσική του Θεοδωράκη ενισχύει την ένταση και την εκφραστικότητα του ποιήματος.

Η συγκινητική αφήγηση πριν την παρουσίαση του τραγουδιού «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ», μας καθήλωσε και μας προετοίμασε για το κρεσέντο της καταπληκτικής βραδιάς. Το τραγούδι «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» είναι ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη σε μουσική, με στίχους του Οδυσσέα Ελύτη, από το επικό έργο «Άξιον Εστί» (1960–1964). Το τραγούδι αποτελεί ύμνο στην αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την ηθική καθοδήγηση. Ο ήλιος εδώ συμβολίζει το φως που διαχέει τη γνώση και την ηθική καθοδήγηση στον κόσμο, ενώ οι στίχοι του Ελύτη εκφράζουν την πίστη στον άνθρωπο και την ελπίδα ότι η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει πάνω στην αδικία. Με τη μουσική του Θεοδωράκη, το έργο αποκτά ένταση και επικό χαρακτήρα, συνδυάζοντας την ελληνική παραδοσιακή μελωδία με τη λυρικότητα και τη δύναμη του χορωδιακού και ορχηστρικού ύφους. Το τραγούδι έχει ερμηνευτεί από μεγάλες φωνές όπως ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Θόδωρος Δημητρίεφ, και παραμένει σύμβολο εθνικής και πνευματικής ταυτότητας.

Ήταν τόσο μεγάλη η συγκίνηση του κοινού, που το ρεφρέν του τραγουδιού ξαναπαίχτηκε με το κοινό να συμμετέχει με χειροκρότημα όρθιο για αρκετή ώρα.

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό απο την εκδήλωση

Μέλη της χορωδίας της Καλαμαριάς: Αγγελική Οικονόμου, Αναστασία Παπαδοπούλου, Άννα Αγεριάδου, Άννα Πάτσιου, Αθανάσιος Κατερινόπουλος, Χριστίνα Πάππου, Χρύσα Βογιατζή, Ντίνα Χριστοδουλίδου, Έφη Παπάζογλου, Γιάννης Χουλιάρας, Γιάννης Μελίδης, Γιώργος Βεροϊότης, Ιωάννης Βαγενάς, Κωστής Αγιαννίδης, Μαρίνα Κυρχανίδου, Μιχάλης Γεράκης, Παναγιώτα Αναγνωστοπούλου, Περικλής Θεοδοσιάδης, Ρούλα Καλαντίδου, Σάρα Αντωνιάδου, Σωτηρία Χατζηγεωργίου, Τασούλα Παπαμιχαήλ-Ιγνατάκη, Θεανώ Τζοανοπούλου, Ζωή Χατζηαντωνίου.

Μέλη της χορωδίας Ορφέας: Άλκηστης Ναλμπάντη, Anastasio Tebaldi, Άννα Ζωτιάδης, Bibbi Jonsson, Χρήστος Σαβλάκης, Χρυσάννα Στρατάκη, Chrysanthi Unnerstad, Δημήτριος Καλαφατίδης, Δημήτριος Τσάμης, Ευτυχία Σταματάκη, Εύα Γκάτσιος, Γεώργιος Κουκουβίνος, Gunnar Scharin, Ιωάννης Μάττος, Ειρήνη Βαρδαξή, Josefine Camitz, Καλυψώ Κωνσταντινίδου, Karin Andreasson, Karin Davin, Κούλα Ιφαντίδου, Maria Toss, Marianna Svanberg, Μίλτος Σουλτάνης, Νίκος Βουνελάκης, Oskar Lindroth, Sigrid Αναστασόγλου, Σοφία Κρουστάλη, Σοφία Μαγκριοτέλη, Stettan Φανιάδης, Tomas Andersson, Χενοφών Ατματζίδης.

Μουσικοί Johan Sandback Πιάνο, Κωστής Παπάζογλου Πιάνο, Marini Peikidou Βιολί, Σπύρος Τσομπανίδης Μπουζούκι.

Σολίστ Κωστής Παπάζογλου

Υπό την διεύθυνση του Κωστή Παπάζογλου και της Johanna Pomo

Παρουσίαση της βραδιάς Νικόλαος Τσιάμης

Α.Ζ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Το nea2day.com και εγώ προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Σαβλάκη και τα υπόλοιπα μέλη της χορωδίας για την υπέροχη παρουσίαση και την ευκαιρία που μας έδωσαν να παρουσιάσουμε αυτή την καταπληκτική εκδήλωση μέσα απο το περιοδικό μας. Μην χάνετε τέτοιες εκδηλώσεις και προσπαθήστε να υποστηρίζετε τον Ορφέα