Εκ του Γραφείου Τύπου μου….by Constantinos Kapnisis

Nea2day.comEDITORIAL

“Επειδή το ψάξαμε λιγάκι το θέμα θα σας πούμε μία μικρή ιστοριούλα για την επιδότηση αγοράς ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου. Το 2018 εταιρεία γερμανικών συμφερόντων αποφάσισε να προχωρήσει σε λεηλασία ….ε συμφωνία εννοούμε, με χώρα της Λατινικής Αμερικής. Και η νικήτρια είναι….. η Βολιβία.

Για να φτιαχτούν μπαταρίες, οι οποίες θα επιτρέψουν τη δημιουργία ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων το βασικό συστατικό είναι το λίθιο. Η Βολιβία είναι πλούσια σε λίθιο. Οι Γερμανοί πήγαν εκεί, έκαναν το deal και το 80% των βολιβιανών αποθεμάτων λιθίου είναι πλέον -από το 2018- γερμανικό. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας (δασμοί) οδήγησε την ΕΕ, δηλαδή τη Γερμανία, να υποχρεώσει τις αποικίες της, μέσω των υπαλλήλων της, να προχωρήσουν σε αγορά ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων, ρίχνοντας το “τυράκι” της κρατικής επιδότησης, όχι με γερμανική χρέωση, αλλά με χρέωση των ήδη -δολίως- υπερχρεωμένων αποικιών. Συνεπώς, η ανάπτυξη έρχεται γι’ άλλη μία φορά. Για τη Γερμανία βεβαίως-βεβαίως και όχι για τις (η)λίθιες αποικίες της.

Και ερχόμαστε εμείς να ρωτήσουμε. Γιατί εφόσον ψάχνουμε την ανάπτυξη (εν τάξει λέμε και μερικά αστεία για να διασκεδάσουμε τη κατάντια μας) δεν σκεφτήκαμε εμείς να κάνουμε μία τέτοια συμφωνία με τη Βολιβία; Γιατί δεν επιδοτούμε τη δημιουργία μονάδων επεξεργασίας λιθίου και κατασκευής μπαταριών ή ακόμα και εργοστασίων κατασκευής ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων (εν τάξει το παρατραβήξαμε). Δεν έχουμε το επιστημονικό προσωπικό, τη τεχνογνωσία, το ανθρώπινο δυναμικό; Όλα τα έχουμε. Με την ίδια λογική γιατί δεν επιδοτούμε τη δημιουργία μονάδων-τυποποιητηρίων ελληνικών προϊόντων για εξαγωγή τους ώστε να τους δώσουμε ακόμα μεγαλύτερη αξία και κέρδη στους Έλληνες παραγωγούς και πάει λέγοντας (λάδι, τυριά, ελιές και πάει λέγοντας).

Γιατί, τέλος πάντων, δεν αποφασίζουμε να επενδύσουμε και εμείς στη χώρα μας ώστε να τελειώσουμε με την ανεργία, να ισχυροποιηθεί η οικονομία μας, να τελειώσουν τα βάσανά μας στη τελική βρε αδελφέ; Μήπως τελικά είμαστε (η)λίθιοι ή κάτι άλλο και δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε; Αλλά θα πει κάποιος -και πολύ σωστά- και η Ελλάδα είναι πάμπλουτη και έχει πολύτιμα αγαθά και μέταλλα και πολλά άλλα. Έχει για παράδειγμα το λιγνίτη και μπορεί (για την ακρίβεια μπορούσε μέχρι τώρα) να είναι αυτάρκης σχετικά με τη παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και εξαγωγής του σε γειτονικές χώρες με ακόμα μεγαλύτερο κέρδος για τη χώρα και τους εργαζόμενους.

Και η Τουρκία έχει λιγνίτη, αλλά αυτής δεν της λέει κάτι η ΕΕ, δηλαδή η Γερμανία. Η  ΕΕ, δηλαδή η Γερμανία, αποφάσισε πως ο λιγνίτης, είναι κακός για το περιβάλλον (αν είχε η ίδια λιγνίτη δεν θα ήταν κακός) και διέταξε τις αποικίες για άμεση δημιουργία “αιολικών πάρκων” με τις ηλεκτρογεννήτριες να είναι γερμανικής κατασκευής και προελεύσεως (όπως έλεγε και μία παλιά ταινία του Περάκη για αμερικανικά προϊόντα σε μία εποχή κατά την οποία το δημοκρατικό πολίτευμα δεν ήταν και τόσο πολύ στα πάνω του).Συμπερασματικά, μάλλον είμαστε πολύ (η)λίθιοι (εννοούμε πως δεν έχουμε λίθιο) για να εξακολουθούμε να ανεχόμαστε ακόμα τη Γερμανία, η οποία στο κάτω-κάτω τα συμφέροντά της υπηρετεί και μπράβο της.

Αν θέλουμε κάποια στιγμή να ορθοποδήσουμε θα πρέπει να σκεφτούμε πως η Γερμανία τη δουλειά της κάνει. Δεν μας φταίει η Γερμανία. Βρίσκει υπαλλήλους και τα κάνει. Το θέμα είναι να πάψει πια η Γερμανία και η κάθε Γερμανία να βρίσκει υπαλλήλους. Αν αυτό συμβεί, τότε θα έχουμε και εμείς συμφέροντα…”